​​

Desastres de la guerra (Brave new, old worlds) (2007)

Teleurgesteld 2007

​

​

Deze werken zijn verzamelde beelden, geplukt uit een zeer recente actualiteit, die van de 21e eeuw.​Ze zijn hoog actueel, maar ook zeer oud. Inhoudelijk kunnen ze 200 jaren geleden, bij Goya geplaatst worden. De vergelijking dringt zich op en is beangstigend. Wat heeft de mens uit het verleden geleerd ? In hoeverre is hij geëvolueerd ? Is hij überhaupt bij machte 'mens' te worden zoals Nietzsche dat noemt ? Of vervalt hij altijd weer in het dier als de omstandigheden daartoe voorhanden zijn. Deze beelden zijn getuigenissen daarvan.

We kunnen ons de vraag stellen of de mens misschien alleen langs wetenschappelijk technische weg zijn mens zijn zal kunnen verwezenlijken !

De techniek is een vrije vorm en zowel bedoeld om uitsluitsel over de tijd te geven alsook de geschondenheid van de mens uit te drukken. Beelden van ontzetting, van gebrek, van ontbering die doorheen de materie te zien zijn, kunnen gevoeld worden, beelden van terreur. Ondanks de inhoud verwijst kunst alleen naar zichzelf. Het werk is zoals het timbre van een instrument. In plaats van een spiegel voor te houden, vernietigt deze kunst onze manier van zien, handelen, voelen en gewaarworden. Cleuren bereikt dit volgens hem door vernietiging van clichés, door voortdurende vervreemding. Zo wordt het beeld gerecontextualiseerd. Het is een kunst van verstoring, van breuken, van interpellaties en onderbrekingen. Het werk confronteert ons met het vlees van de wereld zoals Merleau Ponty het noemde. Het materiaal als onzichtbare huid der dingen. Wij voelen ons niet prettig als we Cleurens werk zien. Onze omgeving wordt onbetrouwbaar en mensen worden onvoorspelbaar en vreemd. Cleurens kunst brengt dit tastbaar naar voor.

©️ Gabriëlla Cleuren 2007​